Ph. Zilcken

Philippe Charles Louis Zilcken, geboren op 20 april 1857 in Den Haag, overleden op 3 oktober 1930 in Villefranche (Frankrijk). Zilcken is van 1896 tot 1905 illustrator en redacteur bij Elsevier’s.

Na het Gymnasium Haganum gaat Zilcken in Den Haag naar de Academie van Beeldende Kunsten, waar hij les krijgt van Anton Mauve (leermeester van onder anderen Vincent van Gogh). Hoewel hij ook schilder is, dankt hij zijn naam en faam grotendeels aan zijn schetsen. In 1877 verschijnen zijn eerste etsen. In 1883 al exposeert hij een aantal van zijn etsen en schilderijen. Zijn geëtste reproducties van schilderijen van bekende meesters als Anton Mauve en Jacob Maris krijgen veel waardering. In Nederland worden meermalen tentoonstellingen van alleen zijn werk gehouden. In 1885 is Zilcken medeoprichter van de Nederlandsche Etsclub, een vereniging van grafisch kunstenaars die tot doel heeft de etstechniek onder de aandacht te brengen.

Aanvankelijk schildert hij volgens de stijl van de Haagse School, later wordt zijn werk onder invloed van Franse impressionisten een stuk kleuriger. Zilcken maakt studiereizen door Frankrijk, Engeland, Algerije, Italië en Egypte. Noord- Afrika is voor hem als schilder een grote bron van inspiratie. Hij wordt gerekend tot de belangrijkste Nederlandse oriëntalisten van zijn tijd.

Niet alleen als etser en schilder, maar ook als schrijver laat Zilcken zich gelden, zowel nationaal als internationaal. Zijn stukken – beschouwingen over Nederlandse kunst van tijdgenoten – worden gepubliceerd in Nederlandse bladen, als De Amsterdammer en Elsevier’s, maar zijn werk verschijnt ook in het Engels en Frans.

Typerend voor het oriëntaalse werk van Zilcken – olieverf- schilderijen en etsen – is zijn aandacht voor de oosterse architectuur. Mensen spelen een ondergeschikte rol. Verder wordt dit werk gekenmerkt door een schetsmatige opzet. In 1892 exposeert Zilcken in New York etsen met thema’s uit Algiers.

Zilcken is tijdens zijn leven diverse keren onderscheiden. Hij wordt Officier in de Orde van Oranje-Nassau, Officier in de Kroonorde van Italië, Ridder in de Orde van Leopold van België en Officier in het Legioen van Eer. Zijn laatste jaren brengt hij door in Frankrijk.