J. Hoynck van Papendrecht
Jan Hoynck van Papendrecht, geboren op 18 september 1858 in Den Haag, overleden op 11 december 1933 te Den Haag. Hoynck van Papendrecht is van 1891 tot en met 1898 illustrator van Elsevier’s.
In 1891 treedt Hoynck van Papendrecht toe tot de redactie van Elsevier’s. Zijn roem als illustrator wordt in 1893 gevestigd door zijn bijdrage aan een serie boeken over de geschiedenis van het Korps Rijdende Artillerie (de zogeheten Gele Rijders). De omvang van het werk van Hoynck van Papendrecht is indrukwekkend. Naast een zeer begaafd illustrator is hij een meester in het aquarelleren. Vele honderden aquarellen staan op zijn naam. Daarnaast maakt hij olieverfschilderijen en tekent hij historische schoolplaten voor de Groningse uitgeverij Wolters.
Bij zijn afscheid in 1898 wordt hij geëerd met een vijftien pagina’s tellend hoofdartikel in Elsevier’s van de hand van zijn oud-collega Anton Koster. Koster schrijft: ‘Met opgewektheid nam ik op mij om wat aangaande de kunst van Hoynck van Papendrecht te schrijven bij de reproductie zijner werken, die in deze bladzijden voorkomen en die wel geen volkomen maar toch een zeer sterken indruk van zijn talent geven. […] Het stelde mij dikwijls teleur dat de diepte en den omvang van zijn talent in de wereld der schilders, teekenaars, en kunstbeoordelaars zo zelden op de juiste waarden geschat werden. […] Ik acht het […] van veel belang wanneer ernstige vakbroeders tot het inzicht komen welk een degelijk artiest hun vakgenoot Hoynck is, welk een gevoelig en vaardig teekenaar hij is, hoe juist hij ziet, hoe smaakvol hij uitvoert wat hij ziet en hoe hij op zijn wijze den naam onzer Nederlandsche kunst bevordert en hooghoudt.’
Omdat Hoynck van Papendrecht uitermate zorgvuldig is in het weergeven van zijn onderwerpen en oog heeft voor detail, gelden zijn werken later als historische bron. Elk onderdeel van de uitrusting van bijvoorbeeld een soldaat heeft de kunstenaar tot in detail juist weergegeven. Gedurende zijn leven verkrijgt Hoynck van Papendrecht aanzien in binnen- en buitenland. Zo wint hij in 1904 de bronzen medaille voor zijn inzending bij de wereldtentoonstelling in St. Louis in de Verenigde Staten, in 1906 krijgt hij een zilveren medaille voor Kunst en Wetenschap van de Huisorde van Oranje, in 1907 ontvangt hij de zilveren medaille bij de vijfde nationale kunsttentoonstelling en een eervolle vermelding op de Salon de Paris, een grote kunsttentoonstelling in Parijs. Twee jaar later heeft hij goud bij de kunsttentoonstelling in München. Op zijn zeventigste verjaardag wordt hij koninklijk onderscheiden als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
